Józef Wojtanowicz, Europejska przestrzeń geograficzno-kulturowa, Lublin 2008 str. 69-70
Cytuję:
"O prastarym związku człowieka z rzeką świadczą nazwy rzek, które w większości przypadków są najstarszymi topominami na danym terytorium. Nazwy rzek europejskich zdaniem T. Zipsera (1997) wywodzą się często jeszcze z języków przedindoeuropejskich. O nieznanej nam etymologi. Nie znamy na przykład znaczenia nazw rzek Tanew, San – uważanych za jedne z najstarszych hydronimów w Polsce.
Z kolei, za stare nazwy scytyjskie, a więc już indoeuropejskie uważa się nazwy z członem „dan” – co oznacza wodę; rzeki Dunaj, Dniepr, Dniestr, Don, Doniec, Dunajec. Mimo późniejszych zmian fonetycznych rdzeń nazwy pozostawał bez zmian. Młodsze są nazwy rzek, takie jak Bug, Boh, leżące na międzymorzu bałtycko-czarnomorskim, którym wiódł szlak migracji Gotów i Gepidów w III i IV w. Nazwy te pochodzą od starogermańskiego słowa „nub” (ramię , odnoga). Ta trwałość nazw rzecznych może świadczyć z jednej strony o użyteczności rzeki – jedynego tworu liniowego w naturalnym krajobrazie, jako najbardziej niezawodnego elementu orientacji przestrzennej i jej delimitacji, a z drugiej strony dowodzić może słuszności ciągłości osadniczej na terenach nadrzecznych. Gdyby takiej ciągłości nie było, stare nazwy uległyby zapomnieniu."
Starożytne nazwy rzek:
Łaba - Albis
Dniestr - Tyras
Wykaz rzek w Polsce
http://ksng.gugik.gov.pl/pliki/hydronimy1.pdf
Cytuję:
"O prastarym związku człowieka z rzeką świadczą nazwy rzek, które w większości przypadków są najstarszymi topominami na danym terytorium. Nazwy rzek europejskich zdaniem T. Zipsera (1997) wywodzą się często jeszcze z języków przedindoeuropejskich. O nieznanej nam etymologi. Nie znamy na przykład znaczenia nazw rzek Tanew, San – uważanych za jedne z najstarszych hydronimów w Polsce.
Z kolei, za stare nazwy scytyjskie, a więc już indoeuropejskie uważa się nazwy z członem „dan” – co oznacza wodę; rzeki Dunaj, Dniepr, Dniestr, Don, Doniec, Dunajec. Mimo późniejszych zmian fonetycznych rdzeń nazwy pozostawał bez zmian. Młodsze są nazwy rzek, takie jak Bug, Boh, leżące na międzymorzu bałtycko-czarnomorskim, którym wiódł szlak migracji Gotów i Gepidów w III i IV w. Nazwy te pochodzą od starogermańskiego słowa „nub” (ramię , odnoga). Ta trwałość nazw rzecznych może świadczyć z jednej strony o użyteczności rzeki – jedynego tworu liniowego w naturalnym krajobrazie, jako najbardziej niezawodnego elementu orientacji przestrzennej i jej delimitacji, a z drugiej strony dowodzić może słuszności ciągłości osadniczej na terenach nadrzecznych. Gdyby takiej ciągłości nie było, stare nazwy uległyby zapomnieniu."
Starożytne nazwy rzek:
Łaba - Albis
Dniestr - Tyras
Wykaz rzek w Polsce
http://ksng.gugik.gov.pl/pliki/hydronimy1.pdf
