A. Zamoyski, Polska, Wydawnictwo Literackie 2011, str. 195: " Kozacy byli nie tyle narodem, ile ludźmi, których integrował ze sobą sposób życia. Już sama nazwa "Kozak" , pochodząca od turecko-tatarskiego słowa, które oznaczało wolnego żołnierza, dobrze definiowała ich tożsamość oraz koczowniczą egzystencję. Duchową siedzibę Kozaków z południowo-wschodniej Ukrainy, czyli Zaporożców, była Sicz - wspólnota rządzona przez wybraną starszyznę, położona na zaporożu, to jest n wyspach leżących za porohaami, czyli wielkimi skałami w nurcie Dniepru. Ludność Siczy ulegała ciągłym fluktuacjom, gdyż Kozakiem mógł zostać niemal każdy mieszkaniec Ukrainy, który tego zapragnął. Kozacy mieszkali w strefie nadgranicznej, ciągle narażonej na ataki ze strony Hospodarstwa Mołdawii, której władcy byli na zmianę lennikami Polski, Turcji i Węgier, albo ze strony Chanatu Krymskiego, mającego stolicę w Bakczysaraju oddzielonego od Rzeczypospolitej szerokim pasem ziemi niczyjej, znanej jako Dzikie Pola. "
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz